Jak informuje w źródle, naszej lokalnej kronice kościelnej, manuskrypcie „Księga Złota Parafji Szczuczyńskiej” ówczesny proboszcz ks. Julian Czarnowski: „W 1898 r. przystąpiłem do restauracji całego kościoła wewnątrz. Pojechałem do Warszawy, zaszedłem do Józefa Pawłowskiego, który na ulicy Nowy Świat No 27 miał wystawę obrazów. Z nim zawarłem umowę, dając mu a konto robót dwieście pięćdziesiąt rubli i on w dwa tygodnie przysłał pozłotnika Leszczyńskiego z ośmioma pracownikami i malarza Czarneckiego z czteroma pomocnikami.” W naszej lokalnej kronice kościelnej znajdziemy informacje ile trwał remont: „Roboty prowadzone były od 2 lipca do 6 grudnia.”,i ile zapłacił za prace proboszcz ks. Julian Czarnowski: „Razem – 6,577 rubli”.
Wiedzę naszą na temat zatrudnionych wówczas ludzi i restauracji szczególnie ołtarza głównego w kościele pw. Imienia NMP w Szczuczynie rozszerzają i uzupełniają ujawnione podczas prac konserwatorskich zapisy znajdujące się w różnych miejscach ołtarza głównego, niewidocznych z poziomu posadzki prezbiterium czy podłogi kościoła. Dziś pierwsze z siedmiu, jak dotąd odkrytych w ołtarzu głównym świadectw pozostawionych dla potomnych w 1898 r., przez ówczesnych majstrów. Szczególnie lubował się w sygnowaniu i datowaniu swej pracy pozłotnik Ignacy Szulc, nazywając siebie często „subiektem”.
1.
– zapis ołówkiem kopiowym:
Tu zlecili pozłotnicy.
Szulc. i Ciesielski na pierwszej kondygnacyi.
Sygnatura znajduje się na jednym z promieni w glorii Ołtarza Głównego (patrząc na ołtarz z lewej strony nad okiem opatrzności pod chmurkami).
2.
– zapis ołówkiem kopiowym:
Ignacy Szulc Pozłotnik roku 1898.
Datowana sygnatura znajduje się na bazie – podstawie kolumny w górnej kondygnacji ołtarza głównego (patrząc na ołtarz z prawej strony przy rzeźbie św. Zachariasza w niewidocznym z dołu miejscu).
Prace konserwatorskie i restauracyjne w szczuczyńskim kościele prowadzi Pracownia Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Gorek Restauro s.c. z Warszawy.
Foto:
Janusz Siemion
Janusz Siemion
dyrektor BCK w Szczuczynie